Τα ρολόγια τσέπης άρχισαν να εμφανίζονται από τον 16ο αιώνα και κυριαρχούσαν στην αγορά μέχρι το 1920 περίπου όταν και άρχισε η μαζική παραγωγή ρολογιών χειρός.
Τα ρολόγια των πρώτων αιώνων (μέχρι το 1800) είναι δυσεύρετα και με σημαντική συλλεκτική αξία. Από το 1800 και μετά η παραγωγή τους άρχισε να αυξάνεται με αποκορύφωμα την αμερικάνικη αγορά (>1840).
Κορυφαίες μάρκες οι: Waltham, Elgin, Illinois, Hamilton, Ball, Hampden, South Bend κ.α. Από το 1970 περίπου άρχισαν να παράγονται τα ‘σιδηροδρομικά ρολόγια’ (railroad watches) με συγκεκριμένες προδιαγραφές σχεδίασης, ποιότητας και ακρίβειας (<30 sec/week). Από το 1893 οι προδιαγραφές αυτές έγιναν υποχρεωτικές για τα ρολόγια που προορίζονταν για σιδηροδρομικούς ώστε να αποφεύγονται δυστυχήματα. Τα ρολόγια αυτά φυσικά και είναι περιζήτητα.
Φυσικά και η ελβετική παραγωγή πρωταγωνιστούσε κατά τον 19ο αιώνα με κορυφαίους τους: Audemars Piguet, Dubois, Favre Leuba, Girard Perregaux, IWC, Le Coultre, Longines, Tissot, Ulysse Nardin, Patek Philippe, Omega, Vacheron & Constantin, Zenith κα. Σημαντική ήταν και η βρετανική παραγωγή με τους: J.W. Benson, Tobias, Thomas Russell κα.
Σε όλους αυτούς θα πρέπει να προστεθεί και ο σημαντικός ωρολογοποιός Abraham Luis Breguet ο οποίος κατασκεύαζε ρολόγια από το 1795.
Η εταιρεία Breguet κατασκευάζει ρολόγια έως σήμερα. Το υλικό της κάσας ήταν χρυσό, επίχρυσο, ασήμι, niello (κράμα ασημιού ειδικό για σχεδίαση), silveroid (κράμα ασημιού), gun metal (κράμα μετάλλων), nickel και ατσάλι. Το καντράν συχνότερα ήταν από πορσελάνη. Από συλλεκτικής πλευράς προτιμώνται τα πολύ παλιά ρολόγια, εκείνα των κορυφαίων κατασκευαστών και τα σιδηροδρομικά. Από τα μικρά (γυναικεία) προτιμώνται τα χρυσά ή εκείνα με πρωτότυπη σχεδίαση.